De eerste weken in India!

Hoi! Dit jaar is de bestemming India, vijf weken lang door India reizen samen met Florentino. Eigenlijk wilden we naar Myanmar, maar toen er een aanbieding kwam voor 300 euro naar Mumbai heen en terug, hebben we besloten deze te boeken. Beide de laatste weken keihard aan school gewerkt, omdat we in de herkansingsperiode al vlogen. Toen was het eindelijk zo ver en vlogen we (allebei met de propedeuse op zak, Flo bijna) via Parijs naar Mumbai. We hadden zo hard gewerkt en zo weinig tijd (lees zin) om ons voor te bereiden, dus we wisten helemaal niets over dit land. We hebben een taxi gepakt (1 uur s'nachts) naar een hostel. De rit duurde 1,5 uur en daar begon het al, de cultuurshock, Mumbai in de nacht. Wat we allemaal zagen was echt heel confronterend: overal lagen mensen te slapen, vrouwen met baby's lagen op de straat, hopen mensen bij elkaar slapend, afval overal, warm, elke seconden een andere lucht voorbij (riool, pis, kak, eten, dieren, koeienstront, ZWEET), elke Indiër die voorbij liep stonk naar zweet, plassende mensen, grote ratten die rustig voorbij liepen, dooie ratten die helemaal open waren, honden en zo kan ik nog wel doorgaan. Dit was te verwachten, maar alsnog, heel naar om te zien. Onze taxichauffeur was niet bepaald een vrolijke vent, had wallen van hier tot ? en zijn ogen leken elk moment dicht te vallen, ook de motor viel vier keer midden op de weg uit haha. Het guesthouse waar we gedropt werden lag niet bepaald in een toeristisch deel maar midden in die smerige stad, maar we hadden de kamer lekker genomen. Natuurlijk werden we als groentjes gelijk opgelicht. De volgende dag werden we pas om 15 uur wakker en moesten we voor een extra nacht betalen, terwijl dit niet de afspraak was. Dus moesten we weer in discussie met deze fijne vent, uiteindelijk ons geld gelukkig wel terug gekregen. We moesten wel gelijk vertrekken, dus daar liepen we dan met onze backpacks door Mumbai. We hadden een busticket gekocht naar Goa (ik had gehoord dat je daar tot rust kon komen na de cultuurshock). De bus vertrok pas om 8 uur dus hebben we maar wat door Mumbai gedwaald en de gekte bekeken. Toen kwam ik er achter dat onze PASPOORTEN nog bij die vent van het guesthouse lagen.. dus wij weer terug, paspoorten gehaald. Mooi leermomentje, bij elke plek de last check doen!!!!! Toen de bus naar Goa, waar we de volgende dag aankwamen. Weer random ergens naar toe gereden door een gezellig busje en we hadden een hostel aan het strand gevonden. We zitten niet in het toeristen seizoen, dus wij zijn de enige toeristen die daar waren. We zijn hier totaal vijf dagen gebleven want het was een heerlijk plaatsje. De mensen hier zijn geweldig lief, ze willen je allemaal helpen en lachen veel. We hebben lekker aan het strand hardgelopen, waar alleen maar Indiërs op ons af kwamen gestormd om met ons op de foto te kunnen. Bij het schieten van zo'n foto komen er vet veel Indiërs om je heen staan, die hun handen helemaal over je gezicht leggen en je aanraken alsof je goud bent haha. Ook zijn we elke dag lekker de zee in gegaan, waar we dan ook weer uitgestuurd werden wegens de harde stroming. Daarnaast lekker een traditionele massage genomen. We hebben een scooter gehuurd en zijn een hele dag door Goa gereden. We kwamen in geweldige dorpjes waar mensen met open ogen naar ons staarden. Wat een super geweldige mensen, ze lijken wat verlegen, maar zodra je naar ze lacht, krijg je een lach terug die minstens zo groot is als die van jou. Toen kwamen we twee lokale gasten tegen die met ons Chai tea gingen drinken ergens achter en ons daarna uitnodigden om bij hun thuis Chai tea te drinken. Dit deden we en toen zaten we lekker op hun balkonnetje aan de Chai tea te kletsen met ze. Ze spraken heel goed Engels en waren erg slim. Op een gegeven moment ging het gesprek een andere kant op en werden we gevraagd of we juwelen wilden smokkelen over de grens. Heel verhaal, maar we werden dus gewoon naar hun huis gelokt omdat we een toeristen visum hadden en dan voor 15.000 euro juwelen mogen sturen naar Nederland. Na dit aanbod zijn we natuurlijk zo snel mogelijk weggegaan. Dat gaan we niet meer zo snel doen denk ik, met locals mee. Verder is het niet zo interessant wat we allemaal hebben gedaan in Goa, ons hele ritme was naar de maan, dus we hebben een nacht van 16 uur gemaakt en opeens de hele nacht niet kunnen slapen. Dus lekker voetbal gekeken en gezellig op onze kamer gezeten. Nog steeds hebben we geen lonely planet, dus we zijn vroeg naar het treinstation gegaan om daar een treinticket te kopen naar New Delhi. We willen namelijk naar de Himalaya om daar bergtochten te maken en activiteiten uit te voeren. Het moet daar heel mooi zijn. Het treinticket was 10 euro voor ons samen en wij dachten dat het van Goa naar Delhi 22 uur duurde, maar na 10 uur zitten in de trein kwamen we er achter dat het 37 uur duurde. Deze treinrit is de meest leuke maar verschrikkelijkste treinrit ooit, ik zal even vertellen waarom. Er zijn drie classen: sleepersclass met aircondition, sleepersclass met fan en de derde class zonder aircon, fan of bed. Omdat wij natuurlijk weer niet voorbereid waren, waren alle tickets uitverkocht en hadden we het goedkoopste ticket(wat we toen nog niet wisten). Toen de trein kwam, was deze nog aardig leeg, dus lagen we lekker in de sleepersclass met fan. Van 15.30 tot een uur of 23.00 konden we hier ongestoord liggen. Het was zelfs zo rustig dat we ons eigen hutje ervan konden bouwen, we hadden onze was op de fans gehangen om het te drogen en allebei een heel chil bed. Er was een heel team van ''Meals on Weals'' aan het werk, met een stuk of acht Indiërs. Die 8 uur waren zo geweldig, ik kan niet zo goed omschrijven waarom, maar we hadden het zo leuk met die jongens. Ze spraken geen woord Engels maar bleven maar tegen ons aan lullen in het Hindoes. En we reden dwars door het regenwoud, wat echt zo fantastisch mooi was. Maar toen stopten we bij stations en kwamen er telkens mensen bij. Wij wisten nog van niks en dachten we dat we in de goede class zaten. Totdat ik weggestuurd was omdat ik op een plek van een Indiër zat. Dus ik klapte het bedje onder Floren uit en ging daar liggen. Om 00.30 werden we gewekt door nieuwe Indiërs, we lagen op hun plek. Toen hadden we geen plek meer, want de hele coupe zat vol. Op dat moment kwamen we er achter dat we dus de aller skeerste tickets hadden en de treinrit geen 22 uur maar 37 uur duurde. Gelukkig was er een super lieve Indische jongen die naar ons toe kwam en zijn bed aan ons gaf, want hij had er twee gereserveerd. Daar hebben we toen samen zeker 12 uur op geslapen totdat we weer gewekt werden omdat dat bed toen ook weer gereserveerd was. Vanaf dat moment hadden we dus geen bed meer, geen plek meer om te zitten en we moesten nog zo'n 20 uur in de trein zitten. Heet dat het was, tassen overal, overal Indiërs, stank en geen plek om te zitten. We hebben die dag op de grond gezeten en die Indische jongen liet ons vaak even op zijn bedje zitten. Ook een ander Indisch gezin hielp ons door ons bij hun te laten zitten (heel dicht op elkaar) en nog een Indisch stelletje waarbij we mochten zitten. Echt te lief, ze hielpen ons zo erg. Toen die eerste Indiër weg ging, die ene waar we een bedje van kregen, overlegde hij met dat stel en vertelde hij ons dat dat stel voor ons zou zorgen. Dat stel kon geen woord Engels, maar oh zo lief. Ze wilden maar dat we op hun plek gingen zitten en rust hadden blabla, maar dat hebben we heel weinig gedaan. We zaten in over de nacht, omdat we natuurlijk geen bed hadden en dat stukje waar we op de grond zaten, daar pasten we net samen zittend tussen. Toen van half 6 tot half 8 hebben we kunnen slapen op een bedje wat niet gereserveerd was en daarna moesten we er weer af. Toen hadden we geen bed voor de nacht, dus zijn we gaan zoeken naar een bed. De lieve popjes zorgden voor onze backpack. Elke coupe zat bom vol en toen we door de aircondition coupe liepen schreeuwde een (ik denk rijke) Indiërs dat we hier niets te zoeken hadden en naar de derde klas moesten. Uiteindelijk een bedje gevonden waar niemand op lag, waar we op zijn gaan liggen. Na een uur werden we weer wakker gemaakt omdat deze plek van iemand anders was. Toen hadden we weer helemaal niks om op te liggen, laat staan zitten. Gelukkig kwam er een andere man naar ons toe die zag wat er was gebeurd. Hij zei dat we op zijn bed mochten liggen en hij op de grond ging slapen, echt niet normaal hoor. De mensen zijn ZOO lief en behulpzaam en ik heb er geen woorden voor. We stonden het aanbod eerst af natuurlijk maar hij wilde het perse. Toen zijn we op zijn bed gaan liggen en hij op de grond. De laatste uren waren aangebroken, nog 7 uur voordat we er waren. Deze 7 uur waren het meest heftig, niet gedoucht, tussen al die vieze Indiërs, samen op een piep klein bedje en SUPER heet. Elk uur werd ik wel wakker omdat iedereen zat te schreeuwen in deze coupe. Er zat namelijk een groep vrienden die alleen maar zaten te klieren. Op een gegeven moment was het zo heet dat ik het niet trok en weg ben gegaan, op zoek naar een ander bedje. Die hele groep keek me natuurlijk aan met zulke ogen, want je bent de enige blanke en ook nog eens een vrouw. Maar ik zat er zo doorheen, ben gaan liggen op een bedje waar alleen een tas lag. Paar uur later werd ik weer wakker gemaakt door een Indies, omdat het zijn bed was. Ik was te slaperig om te weten wat er was gebeurd maar ik mocht doorslapen. Even later werd ik weer gewekt door hem omdat hij bij z'n bestemming was en z'n tas nodig had. Ik bedankte hem en hij wilde graag foto's van me maken, hij had dit waarschijnlijk nog nooit gezien. Met m'n half slapende hoofd poseerde ik voor hem en hij bedankte me haha heel random. Maar goed, toen nog 2 uurtjes kunnen slapen gelukkig en daar kwamen we dan aan in New Delhi. Weer en cultuurshock, overal zwervers en een bende, niet normaal. Als je uit het raam keek zag je mensen ongegeneerd poepen en het stonk zo ziek naar riool. Maar we waren er en echt, ik vind het geweldig dat we deze reis zo hebben mogen meemaken, 37 uur lang. Het was heftig, maar echt wat vet zeg. Ik weet nu hoe het voelt om op elkaar gepropt te zitten in de hitte en gewoon zo ongelofelijk. Ik waardeerde altijd al wat we allemaal hebben in Nederland, maar na dit.. Het is niet normaal waar wij zijn geboren hoor en dat moet je echt waarderen. Na deze ervaring snap ik helemaal niets meer van de wereld, waarom het zo oneerlijk is verdeelt. Wat wij allemaal hebben in Nederland is niet vanzelfsprekend en ik kan maar niet stoppen met zeggen maar we moeten echt echt ECHT waarderen wat we allemaal hebben en stoppen met zeiken over al die kleine poep dingen. Dat je gewoon iemand bent in Nederland, gezien wordt, onderdak hebt (en wat voor onderdak), eten, water, vrienden, IS NIET normaal!!! Nu zijn we in New Delhi en we hebben gekozen voor een luxe kamer, want dat hebben we wel verdient na deze rit. :) Het is hier 43 graden en ook deze stad is wederom een cultuurshock, ook hier nog geen blanke gezien dus we worden weer lekker aangestaard. Als vrouw is het al helemaal erg, als ik eventjes alleen loop zonder Floren naast me, dan is het gewoon niet meer leuk. We doen lekker rustig aan en gaan morgenavond richting het Noorden. Waar we de Himalaya in willen, bergtochten willen maken, paraglider en nog veel meer vette dingen. De verhalen die we hebben gehoord en de plaatjes die we hebben gezien belooft wat! :) Maar tjezus ik dacht dat zuidoost Azie erg was, maar India is echt onbeschrijfelijk. Zo dadelijk gaan we een busticket naar het Noorden regelen, lekker ronddwalen door deze stad en vanavond voetbal kijken (begint bij ons pas om 1.30 uur). Bedankt voor het lezen en dikke vette kus vanuit New Delhi! En ik zeg het nog een keer, maar waardeer alsjeblieft alles wat je hebt!