BORNEO bam!!

Joehoe! Hier alweer het laatste verslagje.. wat is de tijd toch (veel te) snel gegaan! Donderdag vliegen we al naar huis om vrijdag aan te komen op Schiphol wat toevallig die dag de drukste dag van het jaar gaat worden.... heuuuhjjj. Vanaf Shinoukville (Cambodia) zijn we gelijk door naar Bangkok gegaan en hebben daar Maurijn weer gezien. We reden in een ''sleeping bus'' naar Bangkok, dat klonk heeel chil.. maar niet dus. Het was wel een lekker ligbedje, maar de aircon was kapot. Daarnaast zaten we met alleen maar lokals in de bus, en Cambodjanen, echt ik overdrijf niet, die STINKEN zoooo ziek. Daarnaast hadden deze lieve vrienden natuurlijk ook lekkere vis en andere etenswaren meegenomen, dus de geur in de bus was echt niet te raggen. Gelukkig na lang lang aangekomen in Bangkok.. de ergste busreis evah. Toen we in Bangkok waren zijn we gelijk naar het ziekenhuis gegaan omdat ik erg ziek was opeens, dit bleek een darminfectie te zijn en na 'n antibiotica was ik gelijk weer beter. :) Toen moesten we een treinticket naar Kuala Lumpur kopen, en dat had ik gedaan bij een dikke ladyboy terwijl Fief nog even zat te internetten. Toen hij het ticket gaf, bleek het een busticket i.p.v. treinticket te zijn.. We hadden nog nooit de trein genomen en wilde perse met de trein. En meneer de ladyboy had echt gezegd dat het een treinticket was naar mijn idee. Dus ik ging er tegen in en vertelde dat we een treinticket willen (die hij niet verkocht) dus dit ticket niet namen. Toen hij echt een beetje agressief begon te worden riep ik Fief erbij. Eerst verliep het nog aardig rustig, maar toen hij door had dat we echt niet gingen betalen werd hij helemaal gek. Fief die ging in confrontatie met hem, maar ik moest echt m'n mond houden.. als ik ook maar een geluidje maakte werd ie echt gek en begon ie te schreeuwen. Op een gegeven moment pakte hij een fles cola die hij in een ''ik ga je hiermee slaan'' houding hield. We deden een stap achteruit, maar waren nog steeds van plan niet te betalen. Meneer ging nu echt een soapserie opzetten en werd echt een gekke ladyboy, Fief ging nog even door maar ik hield zeker m'n mond. Toen pakte hij heel agressief een schaar uit de la en zijn Fief en ik weggerend uit z'n shop. We renden keihard weg en gelukkig kwam ie niet achter ons aan. HIj was de enige in z'n winkel, dus kon deze denk niet alleen achter laten. Misschien erg naïef, maar wij gaan niet betalen voor een bus terwijl het een treinkaartje zou moeten zijn. Toen gingen we Maurijn weer ontmoeten, die in de ochtend naar Bangkok kwam. We gingen naar de bioscoop ''despicable me 2'', echt een leuke film. We waren in een super luxe winkelcentrum waar op de laatste verdieping iets gevierd werd, het 30 jarig bestaan van ????. Iets met geluid. Er was een heel podium met allemaal wannabe belangrijke mensen in pak, champagne en culture hapjes. We zagen dat het wel gewoon open was, dus wij liepen heel sneaky naar binnen en bestelden ook lekker een rood wijntje. Daar zaten we dan, tussen al die rijke mensen met ons gratis wijntje en de culturele hapjes. Om het nog wat mooier te maken dronken we daarna nog wat glazen champagne op het 30 jarig bestaan van dit prachtige bedrijf. We voelden natuurlijk wel dat we hier echt ongepast waren, maar wat was dat een geweldig gevoel. We zijn hier tot het eind gebleven en sprongen daarna in de fontein van het gebouw, met allemaal Chinezen om ons heen die dit natuurlijk moesten filmen. Waarop we vervolgens door de bewakers eruit werden gestuurd. Was echt een mooie avond! Die dag daarna zijn we naar de zondagmarkt geweest en hebben we gekocht wat we kopen konden. Lekker materialistisch die hele markt rond gestormd. Ondertussen Maurijn uitgezwaaid die z'n vlucht naar Birma moest hebben. Op de markt was ik Fief kwijt geraakt en had maar 'n tuktuk gedeeld naar de straat waar ons hostel was in de hoop dat Fief dit ook deed (we moesten onze bus (uiteindelijk toch een busticket gekocht bij een andere compagnie) naar Kuala Lumpur halen). Op het moment dat ik aankwam, kwam Fief ook aanrijden achterop de taxiscooter, precies op hetzelfde moment.. heel ziek, want die markt was ver weg en we waren elkaar al best lang kwijt. Toen begon de busreis, 30 uur lang. Maar dit was de leukste busreis van de hele trip, we hadden een zieke bus, alles erop en eraan. Weer alleen maar lokals en we hebben ons prima vermaakt. In KL wilden we naar een waterpark wat in onze beleving maar 15 euro was, dus wij met onze handdoekjes en maar 40 euro opzak naar het waterpark reizen met 't openbaar vervoer.. bleek het 40 euro te zijn, omdat je betaalde voor alle parken in een. Daar ging onze waterpark dag, dus zijn we maar de shoppingmall nextdoor gegaan. Dat werden we al gauw zat en we stroomden uit bij een fitniss iets. Daar hebben we lekker de hele dag gefitnisst en Fief nam een zumbales en ik yoga. Uiteindelijk als nog een heerlijke dag gehad. Die dag erna zijn we naar Borneo gevlogen.. om niet weer onze vlucht te missen zijn we 3 uur van te voren vertrokken. Wat nog eens nodig was ook, omdat we niet op terminal 1 maar terminal 2 moesten zijn voor air asia. Wisten wij veeeel, dus wij een bus gepakt naar terminal 2, er werd een taxi aangeraden maar natuurlijk kozen we voor het goedkoopste. Het was een busje die VOL gepropt werd met Chinezen&koffers. Chinezen nemen hier trouwens het hele toerisme in beslag, ze zijn overal en overal vies Chinees eten met van die Chineze kip. De chauffeur werd helemaal gek, zat te schreeuwen waar elke koffer heen moest, welke Chinees er nog moest betalen en het duurden serieus 15 minuten voordat we echt reden. Echt een zieke chaos daar in die bus, maar uiteindelijk nog steeds ruim op tijd aangekomen (bij air asia kan je 20 minuten voor de vlucht nog aan komen). Eenmaal in Borneo hebben we de volgende dag gelijk een bus gepakt naar een regenwoud wat aanbevolen werd voor trekkings. Wij hebben niks geplant en ook geen Lonley Planet. Blindelings op dat ene advies afgaand pakten we de bus naar Lahid Datu, sukkels dat we waren. Het was weer een bus vol met lokals (hier in Borneo zie je weinig backpackers, wat het wel heel vet maakt). We reden heel lang door de bergen, in Borneo heb je nauwelijks snelwegen en heb je meestal maar een weg naar een plaats toe. Deze weg was door de bergen en dit is echt onbeschrijfelijk. De natuur was ZO mooi, zo mooi. Mist tussen de bergen en opeens random een dorpje waar mensen woonden. Of in de verte een dorp, waar niet eens een weg naartoe ging. Dat je je echt afvroeg hoe die mensen daar kunnen wonen. Het zicht was echt onbeschrijfelijk, dit is echt de mooiste natuur die ik ooit heb gezien. Toen maakten we een stop, de zon was onder, dus de moslims mochten lekker eten (Ramadan). Het was een tafel vol jonge mannen en we moesten erbij komen zitten. Onze borden werden vol geschept met van alles en nog wat en er werden allemaal foto's gemaakt van ons. Ze voerden ons en maakten foto's, haha ze gingen helemaal los. Naja wij hebben lekker avond gegeten, helemaal goed. Toen werden we afgezet in Lahid Datu en er was helemaal niks.. er stonden wat taxi drivers, dus wij pakten de ''taxi'' naar het ''centrum''. Een kleine gele scheurauto met een louis vuitton plafon.. daar gingen we dan. In het ''centrum'' was geen toerist, guesthouse of restaurant te bekennen en er hing een slechte sfeer. Na heel wat communicatie tussen de taxi chauffeur en wat mensen van de straat (Engels ging niet zo goed hier) werden we bij een lodge gedropt. Hier sprak ook niemand Engels en dit was echt het eerste dieptepunt van onze reis. Niemand begreep ons, we zaten in een afgelegen kut dorp en van de jungletrekking leek niemand wat af te weten. De volgende dag zijn we wat gaan rondlopen en kwamen we bij wat dure hotels uit, die ons wat meer konden vertellen. Het bleek dat er in dit gebied maar 2 compagnies waren die jungletrekking aanboden en deze waren mega duur. Voor een tweedaagse trekking moest je minimaal 300 ekkies neerleggen. Toen hebben we een bus naar een grotere stad gepakt: Sandakan. En daar kwamen we in een paradijs! Er was hier een toeristen straatje aan de zee en er werden meerdere jungletrekkings aangeboden voor een goede prijs. Echt, we voelden ons zooo goed. Die dag hebben we lekker rondgelopen en een tocht uitgezocht. De mensen in dit gebied waren geweldig, omdat het daar nog niet zo heel toeristisch is val je nog op. Iedereen lacht naar je en wilt je helpen, echt fantastische BLIJE mensen. Die nacht hebben was het zo moeilijk om te slapen, zo gelukkig met alles, alles is zo mooi verlopen. De dag erna zijn we naar een van de 4 oerang oetangs opvangen in de wereld gegaan. We hebben in de ochtend naar de voedingstijd gekeken, overdag zijn we in een nationaal park wezen wandelen en in de middag gingen we weer naar voedingstijd. Dit was namelijk zo vet om te zien, die oerang oetangs voor je neus. Echt heel bijzonder. Het wandelen in het park was wat vermoeiender omdat we Rick bij ons hadden. Dit was een Nederlandse jongen die even met ons optrok.. maar al gauw ging dit mis. Meneer was namelijk nogal van de praatjes en was ook nog eens nooit tevreden. Hij had het wel heel hoog in z'n bol, zo was hij bijvoorbeeld al heel vaak van 4 hoog gevallen ''per ongeluk''. Maar dat loste meneer wel even op met een koprol. Ook was hij gezakt voor z'n motorrijbewijs, maar dat was totaal niet terecht, hij had namelijk maar ''5 foutjes'' gemaakt. Ook vond hij dat je op reis schijt aan iedereen moest hebben. Daarnaast vond hij dat de trekkings te duur waren, dus zou hij de dag erna zelf de jungle ingaan. Vanaf dat moment heette Rick voor ons geen Rick meer, maar ''Rick de Ranger''. Ik denk dat Rick het wel doorhad dat we echt moe van hem werden, want Rick ging later weg, hij zag geen dieren in het nationale park en wilde zwemmen. Wij gingen terug naar de oerang oetangs en zijn daarna ook naar huis gegaan. De bus terug was een groot feest met een meisje die in de bus werkte en helemaal gek was. Het was net een vent en ze maakte er wel echt een feestje van. In de avond hebben we heerlijk gegeten en begon het te bliksemen, deze bliksem is echt niet te beschrijven. Toen gingen we naar onze dorm (onze eerste dorm in onze gehele reis). Rick de Ranger sleep ook bij ons en toen hij de kamer inkwam kon het niet meer stuk. Alleen al om het feit dat we de ranger weer zagen en al helemaal toen ie vertelde dat hij geen zwembad had gevonden en de hele middag naar een printer opzoek is gegaan.. We zijn helemaal plat gegaan en konden gewoon niet stoppen, huilen. Echt heel lullig wel, maar het was zo grappig. Ook sliepen we met een oude Chineze vrouw in de dorm. Ik schat haar rond de 65. Ze sprak niet tegen ons, maar zat wel de hele tijd met de aircon te spelen. Ze zette hem op 27 graden en ging slapen. Wij hadden hem weer terug op 18 graden gezet, maar in de nacht klom het vrouwtje weer uit bed en zette de hele aircon uit. Ook snurkte ze ZO hard. Het werd bloedheet in de kamer. En zo ging de nacht door, strijdend tegen het niet Engels sprekende arrogante oude Chinezenvrouwtje. Slapen hadden we nauwelijks gedaan. Die dag begon onze trekkingtocht! Dit waren 3 dagen in de jungle met fantastische mensen. We zaten met allemaal gezinnen en sliepen in de dorm met Christa&Thijs. Een Nederlands stel van 30 die voor het eerst gingen reizen, echt super lieve mensjes. De dag begon elke dag met een riviercruise om 6 uur, daarna een jungletrekking, weer een rivercruise en tot slot een nighttrekking. Ik ga alles niet in details vertellen maar dit was zo vet. We hebben de oerang oetangs in het wild gezien, zelfs eentje die van boven naar beneden klom uit de boom. Daarnaast hebben we wilde olifanten gezien, die aan de river stonden terwijl in ons bootje voor hun lagen. Pytons, heel veel mooie vogels,apen en het allerleukste: de neusaap. De neusaap is de leukste aap die je je maar kan bedenken, we hebben er zoveel gezien. Allemaal troepen die random van boom naar boom springen. Hele bomen gaan heen en weer en soms flikkert er eentje 15 meter naar beneden en gaat weer rustig verder. Ze zijn zoooo lelijk, zo dik en om dan maar niet te beginnen over die neus.. maar zo grappig. Op ons kamp liep James, een Australisch jongetje, recht tegen een krokodil aan. Dus die hebben we ook gelijk gezien. Lekker idee ook. Toen was de trekking helaas alweer voorbij en keerden we terug naar Sandakan. Na wat onderzoek en zelfs een reservering pakten we de bus naar Kota Belud, waar we met een bootje naar een eiland gingen. Daar stond maar een guesthouse, met een privé-strand. We hadden de dorm voor ons alleen en verder waren er nog 15 andere mensen die in de bungalows sliepen. Voor de rest was er niks, geen internetverbinding, geen netwerk, alleen een strandje en een klein restaurantje wat bij het guesthouse hoorden. Hier hebben we 4,5 dagen lang gezeten, VIER dagen lang niks doen en op het strand liggen. Je moet je voorstellen dat hier echt niks is, je kunt niet eens een wandeling maken. Het was heel rustgevend en fijn, maar hoe graag we het ook wilden: meer dan vier dagen hielden we niet vol. Nu zitten we in Kota Kinabalu, waar we naar de markt gingen voor de laatste souvenirs. Overmorgen vliegen we naar Kuala Lumpur, waar we dinsdag/woensdag alle hoogtepunten gaan bekijken. Donderdag gaan we weer lekker naar zumba-les, fitnis, sauna, stoombad. Zodat we met een heerlijk gevoel het vliegtuig in kunnen stappen... hoewel ik (en Fief volgens mij ook) echt nog niet naar huis willen......... want wat is Borneo een baas!

Tot vrijdag!!
XX